Een Dalton certificaat: bewijs van verbinding.

Door Tabitha Verhulst

Op 14 mei 2025 is het zover. Het officiële moment, waarop de cursisten van het Bolwerk in Sassenheim beloond worden voor dat wat zij de afgelopen twee jaar hebben ontwikkeld, uitgeprobeerd, zijn gestart, in de prullenbak hebben gegooid, ontdekt, ervaren, gelezen en  gedurfd.
In de klas, maar zeker ook in de teamkamers van twee locaties.

Als opleider las ik het allemaal terug in hun persoonlijke verhalen.  Dat is wat het maken van een portfolio beoogt.  Een document waar je met trots terug kunt kijken op jouw ontwikkelingen van de afgelopen periode. Ziet welke sporen jij hebt getrokken. Wat jouw verhaal is; jouw hoogte-  en soms dieptepunten. En hoe je geïnspireerd door de daltonkernwaarden daar doorheen hebt bewogen en het werken vanuit de daltonvisie hebt eigen gemaakt.

Portfolio's boordevol verhalen van doorzetters, vrijwilligers, sporters, lezers en harde werkers, die op enig moment in hun leven gehoord zijn door iemand. Iemand die hen aanraakte en zei: dit kun jij! Ga het maar doen!

Ik las waarom mensen in het onderwijs zijn gaan werken, waar ze vandaan komen en welke weg ze zijn ingeslagen. Ik las de verhalen van doorzetters, vrijwilligers, sporters, lezers, harde werkers, die op enig moment in hun leven gehoord zijn door iemand. Iemand die hen raakte, aandacht gaf, stimuleerde, plezier maakte en die zei: dit kun jij! Ga het maar doen!

En dan komt het erop aan: GA HET MAAR DOEN!!
Ze zijn gegaan voor onderwijs, voor ontwikkeling, voor een leven lang leren!!

LET THE CHILD BE THE MIRROR OF YOUR ACTIONS.

Zij gingen voor het zien en horen van de stem van het kind, voor wat het vraagt van je daltonontwikkeling. Voor leren loslaten in een tijd van extreme controle middels alles wat moet. Voor ruimte voor het gesprek met het kind, in plaats van je overgeven aan de waan van de dag.
Er kwam ruimte voor verantwoordelijkheid nemen door deze mensen, die hun verantwoordelijkheid al vroeg namen in deze maatschappij (vrijwilliger/bij ouders in de zaak werken als je 11 bent etc..).

Het raakte mij als mens deze verhalen allemaal te mogen lezen!
Twee jaar opleiden, betekent ook twee jaar luisteren naar elkaar, horen, meeleven, stimuleren, doorzetten, vragen stellen en nogmaals vragen stellen. Van en met elkaar leren en groeien.

Bij het lezen van al die persoonlijke verhalen, is er ook een rode draad. De “draad” waar we al op onze eerste Daltonbijeenkomst aandacht aan besteedden. 

Dalton is een TEAM proces. Het vraagt om verbinding.

Dalton is een TEAM proces. Het vraagt om een verbinding. Een vertrouwelijke verbinding, die ervoor zorgt dat we interesse hebben in elkaars beweegredenen, elkaar gaan begrijpen, waarderen en erkennen in de persoon wie we zijn en hoe we bijdragen.

Ik wil de collega’s van het Bolwerk in Sassenheim hartelijk danken voor de groei die we samen hebben doorgemaakt! Dank dat ik twee jaar lang onderdeel mocht uitmaken van jullie TEAM.

 Jullie daltonopleider, Tabitha Verhulst