"I would be the first to welcome criticism."

Afgelopen woensdag 16 maart 2022 was het Nationale Daltondag. Op deze dag geef ik een cursus over het maken van een motiverende de taak. De taak waar alles in zit, als het gaat over de essentie van het Daltononderwijs.

Een deelnemer vraagt:'Waar hebben we het over als het gaat om de taak?' De spijker op z'n kop. De taak is zoveel meer, dan het te maken werk. In essentie gaat het er m.i. om, dat kinderen hun taak in de wereld leren kennen. Dat ze ervaren dat iedereen waardevol is door iets eigens toe te voegen.

Ik start bij deze cursus graag met de vraag terug te denken aan een taak tijdens de eigen basisschooltijd; een taak waarvoor je je ECHT verantwoordelijk voelde. Dan gaat het vaak over thee rondbrengen, boodschappen doen, of afwassen. Heel heldere taken die in alle vrijheid zonder toezicht gedaan worden. Taken ook waarvan het doen heel zichtbaar maakt hoe je je werk hebt gedaan. En als het een keertje niet is wat ervan wordt verwacht, maakt de kritiek snel helder wat je ervan kunt leren. Dat is ook het heerlijke van kritiek.

Echt erkennen dat kritiek erbij hoort, als je op de grens van je kunnen beweegt, geeft ruimte -vrijheid - het leven te leven.

Tijdens deze cursus op Nationale Daltondag was ik niet geheel tevreden over mijn uitvoering van de cursus. Ik wist wel waardoor het kwam én toch besloot ik openlijk feedback te vragen.

Met deze vraag/taak ontstaat 'the miracle'...

Door de openlijke en eerlijk gegeven feedback geheel te ontvangen, blijkt het heel eenvoudig, dat waar ik niet tevreden over ben om te zetten in een activiteit/oefening/taak, die iedereen op z'n eigen niveau en met z'n eigen dynamiek betrokken houdt. Dat is waarom ik probeer te gaan houden van kritiek. Het creëert een samenwerken die verder reikt; een waarin iedereen de eigen taak neemt.

Hoe ga jij om met kritiek?  Hoe werk jij hierin samen?