November was weer leren met en van onze internationale collega's

Door Tyson Vos, Hans Wenke en Annemarie Wenke

Net als vorig jaar, is november weer internationaliseringsmaand.
Wederom ontvingen we buitenlandse gasten en organiseerden voor hen een waardevol programma. Daarnaast waren we zelf present op een Internationale Daltonconferentie.

Begin november ontving Hans een aantal collega's van een groot kindcentrum (0-18 jaar) uit Barcelona. Zij waren geïnteresseerd in het dalton voortgezet onderwijs in Nederland. Samen met Hans bezochten zij drie Dalton VO-scholen in het Noorden van ons land: het Dollard College, de Piter Jelles Daltonschool en het Nienoord College. Voor Hans was het een warm weerzien met "oude bekenden" van scholen die in het verleden door hem zijn begeleid naar Dalton.

De Spanjaarden waren onder de indruk van zowel de pedagogische, als de didactische visie op de bezochte scholen. Hans zelf was ook enthousiast om weer in het VO rond te kunnen lopen. Hij genoot zichtbaar van hoe deze scholen werken aan de ontwikkeling van het gedachtegoed van Helen Parkhurst in de dagelijkse praktijk.

Aan het eind van de maand vloog Hans naar Polen voor de Internationale Daltonconferentie in Lodz. Daar ontmoette hij ook Tyson en Linda, daltoncoördinatoren van IKC Het Parelhof.

Hans hield op de conferentie een inleiding over:

Freedom and responsibility together perform the miracle.

Hij ging daar specifiek in op het door Annemarie geïntroduceerde "Pedagogiek van de didactiek" en de uitwerking van Helen Parkhurst's "Interaction of Grouplife"

Onze cursist Tyson Vos - deelnemer aan onze daltoncoördinatoren opleiding en door Hans in contact gebracht met Poolse scholen - heeft zo'n warme band opgebouwd met de Poolse Daltonvereniging dat hij samen met de tweede daltoncoördinator van zijn school, Linda Helmigh, ook was uitgenodigd om te spreken op de conferentie.
Hun presentatie over de implementatie van Dalton op IKC Het Parelhof in Purmerend was een groot succes. Het inspireerde de deelnemers om als leerkracht een stap terug te doen en de kinderen zich meer de verantwoordelijke te laten voelen.

Kinderen zijn heel goed in staat om klasgenoten en daarbuiten te helpen als zij ergens niet uitkomen. Hun eigen gevoel voor verantwoordelijkheid brengen zij naar een hoger niveau en dit motiveert ook andere leerlingen om zich hierin competent te voelen.

De schoolbezoeken die Hans, Tyson en Linda aflegden inspireerden hen op hun beurt. Ze zagen mooie ontwikkelingen en een ouder/kind betrokkenheid om u tegen te zeggen.
Zij nemen mee terug naar Nederland, dat we meer gebruik kunnen maken van de ideeën van andere vernieuwingspedagogen om het daltononderwijs te verrijken én dat er echt meer geluisterd dient te worden naar het kind.

Hans, Linda en Tyson vonden het opvallend dat de integratie van ideeën van andere reformpedagogen veel zichtbaarder is in de Poolse scholen. Hans schreef er al eens een artikel over:  "Wat kunnen we van elkaar leren". Dat werd ineens weer actueel.

Verder zijn Linda en Tyson zich er op een diepere laag bewust van geworden, dat het opgroeiende kind altijd centraal staat in opvoeding en onderwijs en niet de wil van degene die voor de klas staat.
De relaties tussen school/leerkracht, kind en thuis/ouders werkt hierin als een gouden driehoeksverhouding: Het kind als fundament en de leerkracht en de ouders als ondersteunende en voedende wanden. In een dergelijke gouden samenwerking nemen zowel de teamleden, de kinderen als de ouders hun eigen verantwoordelijkheid in het totale plaatje. Dit betekent ook op het juiste moment loslaten en de ander kloppende ruimte geven en dit in interactie finetunen. Kern hierin is, dat het teamlid/de leerkracht overzicht houdt en het kind leidend is.

Het teamlid houdt overzicht en het kind is leidend.

Een dergelijke gouden samenwerking hangt veel samen met het leerkrachtengedrag dat het geheel overkoepelend laat werken en zijn/haar eigen kritisch durven benaderen van de eigen rol erin.